برای این‌که یک حفاظ موقت واقعاً ایمن، قانونی و تأثیرگذار باشد، باید مشخصات زیر را داشته باشد:
ارتفاع مناسب حفاظ: باید حداقل ۱.۱۰ تا ۱.۲۰ متر از سطح تمام‌شده کف طبقه باشد؛ این ارتفاع جلوی افتادن افراد را حتی در حالت ایستاده یا بی‌توجه می‌گیرد.
ساختار مقاوم: حفاظ باید از مصالح مقاوم در برابر ضربه و فشار ساخته شود؛ بهترین حالت استفاده از قوطی فلزی (۳۰×۳۰ یا ۴۰×۴۰ میلی‌متر) یا لوله صنعتی به‌همراه شبکه مفتولی تقویتی است.
فاصله بین اعضای افقی یا عمودی: نباید بیش از ۱۵ سانتی‌متر باشد تا کودکان یا اجسام نتوانند از آن عبور کنند یا سقوط کنند.
نحوه اتصال به سازه: حفاظ باید با بست‌های فلزی مقاوم، جوشکاری، پیچ رول‌بولت یا اتصال مکانیکی امن به دیوار یا ستون جوار چاه متصل شود و تحت فشار جدا نشود.
رنگ و علائم هشدار: استفاده از رنگ زرد یا قرمز، و نصب تابلوهایی مانند «ورود ممنوع»، «خطر سقوط» یا «محل خطرناک» در کنار حفاظ الزامی است.
درصورت نیاز به باز شدن موقت: در صورت نیاز به باز کردن حفاظ (برای ورود تجهیزات، مصالح یا اجرای تأسیسات)، باید تنها توسط فرد مسئول انجام شده و بلافاصله بازگردانده شود. نصب هشدار و نظارت کارگاهی در این مرحله ضروری است.
